Acta N° 1.-Na cidade de Montevideo, o día 5 de abril de 2022, as persoas asinantes reúnense, baixo a Presidencia de Ismael Armando Martínez Maldonado, titular do DNI no 1.270.830-7 e a Vicepresidencia de José Antonio Antelo Parafita. , titular do DNI no 1.349.100-0, María del Carmen Fernández Salgueiro, titular do DNI no 1.919.397-3, actuando na Secretaría, e manifestan que:

Como dixo Alfonso Daniel Rodríguez Castelao “Os tempos son chegados”. E que tempos son estes? Tempos de dor, de angustia, pero tamén deben ser tempos de templanza.

Hoxe os aquí presentes, vencellados por cuestións xurídicas, darán un paso transcendental marcado pola aposta pola creación dunha nova institución, que será a continuación histórica da nosa Casa de Galicia, que chamaremos “CENTRO HISTÓRICO-CULTURAL A CASA DE GALICIA”. “. E facémolo, moi preto, a escasos metros da maternidade do noso sanatorio. E que simbolismo é este? A expresión dun desexo de que as palabras que hoxe se pronuncian aquí sexan, como dixo o recordado Doutor Burgos, o son máis fermoso que emitimos os humanos, o berro dos recén nacidos, o anuncio de nova vida, un “aturuxo” de alegría e rebeldía para celebrar o nacemento de “A CASA DE GALICIA”. Pero é realmente un nacemento? Ou quizais unha resurrección? Preguntámonos. Nace Centro Histórico-Cultural A Casa de Galicia, pero baixo ese nome acubillase a alma e o corazón da nosa antiga Casa de Galicia, que segue viva.

Nós, antigos cargos, socios, amigos e antigos membros da Comisión de Cultura da Casa de Galicia, asumimos que nestes días fatídicos a nosa función debe ser, por mandato ancestral, a de protexer e rescatar o patrimonio cultural e histórico institucional.

E cal é ese patrimonio? De novo preguntámonos. A conclusión, sen dúbida, é que cada pedra, cada ladrillo, cada habitación, cada placa recordatorio, cada empregado, cada médico, cada socio, cada historia familiar coas súas vivencias felices ou tristes, son o noso patrimonio.

Desafortunadamente, está lonxe do noso alcance resolver todos e cada un destes dolorosos problemas. Ninguén está preparado para afrontar un desastre. A nosa premisa, entón, é salvar as raíces.

O noso edificio sede, onde se celebraron ducias de actos e conferencias, a cargo de personalidades da talla de Filgueira-Valverde, Adela Reta, Carlos Zubillaga Barrera e moitos outros cidadáns que chegaron ás máis altas maxistraturas do Uruguai.

Todos os presidentes da Xunta de Galicia, dende que foi creada a través do Estatuto de Autonómica de 1981, visitaron e participaron en numerosos actos, contando tamén co apoio incondicional e permanente da Secretaría Xeral da Emigración da Xunta de Galicia para o desenvolvemento da Xunta de Galicia. e mantemento das actividades culturais da Casa de Galicia.

A nosa biblioteca social, onde o 15 de novembro de 1944 se constituíu no exilio o Consello de Galiza, presidido por Castelao, embrión histórico da futura Xunta de Galiza e do seu Estatuto Autonómico. Alí, nos seus andeis, están as obras de Rosalía, Curros Enríquez, Cabanillas, Pondal. Murguía, o propio Castelao e moitos outros. E non son unha colección de libros poeirentos, son a semente que xermolou na nosa sede o 14 de xullo de 1471, semente que se converteu en cursos no Instituto Curros Enríquez, en “obradoiros” de baile, gaita e percusión, pandeireta, canto. ; É por iso que hoxe tamén están aquí os seus profesores e alumnos.

Patrimonio son os ósos dos nosos pais e das nosas nais, que soñaron e construíron a nosa querida Institución, e hoxe descansan nesa terra sagrada que é o Panteón Social da Casa de Galicia, protexida pola maxestuosa cruz doada pola Xunta de Galicia. , que os recibiu na súa traxectoria final, o Panteón Social polo que tamén loitaremos.

Patrimonio é “A Santa” de Asorey, unha representación histórica do noso presente, unha muller espida, coma nós hoxe, unha labrega na súa condición máis humilde, co xugo da inxustiza sobre os ombreiros como única posesión.

Tamén hai que engadir ao xa mencionado, bombos, gaitas, bombos, pandeiretas, traxes tradicionais, cadros, plaquetas, adornos, mastros, bandeiras, cruceiros coma ese outro, cedidos pola Deputación de Pontevedra, sita no homónimo. policlínico situado en Lagomar, e todo o construído polos que nos precederon, obxectos e lembranzas que nos reclaman, en homenaxe ao pasado e que nos agardan, preñados de futuro.

Este rescate e todo o que implica salvar o noso patrimonio cultural é o que nos une hoxe.

Nace hoxe aquí unha nova asociación civil, legalmente e por circunstancias inxustas e penosas; pero dende o sentimento e a herdanza histórica e sociocultural, somos, sen dúbida, a continuidade da antiga Casa de Galicia, tomamos a súa testemuña e seguirá a súa andaina en nós.

Niso estamos e a esta nobre tarefa convidamos aos aquí presentes e a todos os que queiran sumarse.

Por todo o exposto, os asinantes deciden fundar unha asociación civil que se denominará “A Casa de Galicia Centro Histórico-Cultural”